Bielemannen verwijderen de wegversperring en openen aldus de
toegang tot de straatkermis

Sinds de laatste editie van de Craubeker straatkermis zijn vele jaren verstreken. Menige 'nieuwe' Klimmenaar zal hooguit van horen zeggen weten welke prominente rol dit jaarlijks terugkerende evenement op de Klimmense agenda ooit speelde.
De straatkermis van Craubeek was uniek in zijn soort en tovert ook nu nog een weemoedige glimlach op menig gezicht.

Wie op zaterdagmiddag een poging deed Craubeek te betreden, kwam bedrogen uit. Automobilisten werden gesommeerd hun auto langs de Kerkveldweg te parkeren en het publiek dat te voet was gekomen, kwam eveneens van een koude kermis thuis. De toegang tot het pittoreske gehucht was namelijk gebarikadeerd met een heuse boom.
'Hollender' die dit begrijpelijkerwijs niet begrepen, werden veelal bewust nog even in het ongewisse gelaten.
Broederschap Sint Sebastianus, die vanaf Klimmen onderweg was, zou het een en ander wel verduidelijken. Voorop liep een drietal bebaarde mannen die door diezelfde 'Hollender' vaak genoeg voor kabouters werden aangezien. Een misverstand want dit trio bestond uit bielemannen waarmee niet te spotten viel. Datzelfde gold ook voor hun bijlen die, speciaal voor deze gelegenheid, waren geslepen!
Toenmalig commandant Wiel Hoen liet de schutterij bij de boom halt houden. Hij nam de welkomstwoorden van Dhr. Meurders, de voorzitter van het mannenkoor Sint Remigius, in ontvangst en beval zijn bielemannen de wegversperring te verwijderen. Deze zetten hun kolbakken af, legden hun tassen op de grond en met een behoorlijke portie speeksel in de handpalmen, begonnen ze in te hakken op de boomstam. Voorwaar géén gemakkelijke opgave en binnen de kortste keren rolden de zweetdruppels over hun gelaat. De baarden werden gemakshalve dus ook maar los gemaakt en zo vlogen de spaanders in het rond.
Tot vermaak van de vele toeschouwers!
"Rare jongens, die Limburgers" zal menige 'Hollender' hierbij gedacht hebben want het zou toch veel gemakkelijker zijn om die boom gewoon in de berm te gooien. Hij kon echter niet weten dat het op deze manier verwijderen van een wegversperring een oude traditie was die in Craubeek, elk jaar weer, in ere werd hersteld.
Na een paar ferme slagen gooide de boomstam het bijltje erbij neer en genietend van een welverdiend applaus, ontdekten de bielemannen de buit: onder de dicht bebladerde takken van de zojuist gevelde boom, stond een volle krat bier. Trouw aan de discipline van de schutterij werd de krat overhandigd aan de commandant die er vervolgens voor zorgde dat het gerstenat naar de achterste gelederen verhuisde. Zo werd de eerste dorst gelest.

Geflankeerd door twee officieren bezocht het koningspaar van de
schutterij de dialektmis bij het kapelletje
Vervolgens trok de schutterij het tot in de puntjes verzorgde Craubeek binnen. Op de voet gevolgd door de boertjes en boerinnetjes van de Houthemse volksdansclub 'Grand Square' die met zo'n slordige zestig Limburgse vlaaien bij ieder Craubeeks gezin de kermis letterlijk 'in huis' brachten.
Dan begon de straatkermis pas echt. Met 'kamerschoten' want daar staan wij Limburgers om bekend!

Het was meteen gezellig. Een dorpskermis-oude-stijl. Géén overbodig lawaai en veel goedkoop vermaak voor jong en oud. Een poppenkast, de keuken van Tante Bet, de kop van Jut, een openluchtkegelbaan, hengelen voor een fles wijn, een rommelmarkt, dikke boterhammen met 'huidvleisj' en 'boeresjink', koffie met ter plaatse gebakken vlaai en veel vertier rond een royaal buffet.
Tot in de kleine uurtjes werd er gedanst op de 'knepkes vloer' en wie honger kreeg kon onder 'de paort van d'r Hub' even op adem komen met een fricandel speciaal!

Op zondagmorgen werden de festiviteiten bij het kapelletje voortgezet met het opdragen van een openluchtmis in ons eigen dialekt. En weer stroomden de bezoekers van heinde en verre toe.
Niet zonder reden werd er in onze contreien gefluisterd dat de pastoor zich hardop afvroeg waarom hij dit enorme aantal gelovigen niet tijdens de gewone hoogmis in de kerk kon krijgen.

Na de zegen werd het kermisbier voor de dag gehaald
Zodra de mis was afgelopen, werd het zogenaamde kermisbier aangeslagen. Een uiterst koppig gerstenat waar menige feestganger een punthoofd aan over hield.
Tegelijkertijd werden de diverse atracties geopend en aangezien er voldoende versterking voor de inwendige mens te verkrijgen was, bleven de meeste gelovigen hangen.
Op die manier barstte Craubeek elk jaar weer uit zijn voegen en bouwde een reputatie op die tot ver over onze dorpsgrenzen reikte. Er waren zelfs toeristen die bij de planning van hun zomervakantie, navraag deden naar de data van de straatkermis te Craubeek.

Met een ferme klap wordt het vat aangeslagen

Maar, aan alles komt een einde. Ook aan de Craubeker straatkermis.

Jaren later heeft de plaatselijke buurtvereniging getracht de straatkermis nieuw leven in te blazen maar de sfeer, gezelligheid en belangstelling voor de straatkermis van het mannenkoor 'Sint Remigius' heeft men nooit kunnen evenaren.
Jammer want dit onvervalste Limburgse volksfeest wordt niet alleen nog vaak besproken maar bovendien nog jaarlijks gemist.

Officier Jos Quadackers, Koning Jan Leunissen en 'burgemeester van Craubeek' Hub Weerts
brengen een toost uit op de Craubeker Straatkermis

Foto's uit eigen archief zijn gemaakt tijdens de straatkermis van 1987.